การให้รหัสการวินิจฉัยหลัก (Principal diagnosis coding)

                       
              1. การให้รหัสการวินิจฉัยหลัก ให้ใช้คำวินิจฉัยที่แพทย์บันทึกไว้ในช่องการวินิจฉัยหลัก

                  เป็นคำตั้งต้นในการค้นหารหัสโรคจากดรรชนีค้นหาของ ICD-10 แต่หากพบว่าแพทย์

                  บันทึกผิดหลักการดังกล่าวข้างต้น  เช่น บันทึกการวินิจฉัยหลักไว้เกินหนึ่งโรค หรือบันทึก

                  โรคแทรกในช่องการวินิจฉัยหลัก ฯลฯ  ผู้ให้รหัสควรปรึกษาแพทย์ผู้บันทึกโดยตรง

                   เพื่อทำการบันทึกใหม่ให้ถูกต้องก่อนทำการให้รหัสต่อไป

               2. ในบางกรณีอาจพบว่ามีรหัส ICD-10 สองรหัสสำหรับการวินิจฉัยหลักนั้น โดยเฉพาะ

                   ในระบบรหัสคู่ (dual classification หรือ dagger - asterisk system)  กรณีนี้ให้ใช้

                   รหัสที่มีสัญลักษณ์รูปกริช († : dagger) เป็นรหัสหลัก และให้รหัสที่มีสัญลักษณ์รูป

                   ดอกจัน (* : asterisk) เป็นรหัสการวินิจฉัยร่วม

                ตัวอย่าง

                    การวินิจฉัยหลักคือ cryptococcal meningitis  จะพบว่ามีรหัสสองรหัสใช้สำหรับโรคนี้

                    คือ B45.1† และ G02.1*  

                    ให้ใช้รหัส B45.1† Cerebral cryptococcosis เป็นรหัสการวินิจฉัยหลัก และ

                    ให้ใช้รหัส G02.1* Meningitis in mycoses เป็นรหัสการวินิจฉัยร่วม

                 ข้อยกเว้น : ในบางกรณี เช่น ผู้ป่วยตั้งครรภ์, คลอด และหลังคลอด ทารกแรกคลอด

                     ผู้ป่วยโรค HIV หรือผู้ป่วยโรคมะเร็ง ฯลฯ อาจมีการกำหนดวิธีการบันทึกการวินิจฉัยหลัก

                     แตกต่างไปจากหลักการในกฎข้อนี้ ในกรณีเหล่านี้ให้ผู้ให้รหัสปฏิบัติตามกฎต่างๆ

                     ที่เขียนแยกไว้ในบทสูติศาสตร์ โรคติดเชื้อ หรือโรคมะเร็ง ฯลฯ ดังกล่าว